Eindelijk weer een blog
Het is inmiddels alweer meer dan twee jaar geleden dat ik iets heb geschreven op deze blog. Dat betekent echter niet dat ik out of the running ben. Integendeel, eigenlijk heb ik het gewoon te druk — of vind ik het soms niet nodig om m’n website bij te houden. Flauw, eigenlijk.
Want als ik eerlijk ben, heb ik best veel dat ik zou kunnen delen voor fotografie-geïnteresseerden. Bovendien gaat het op m’n site vooral over waarom je mij zou moeten inhuren. En eerlijk gezegd: dat wordt op een gegeven moment gewoon saai.
Toch grappig: mijn meest gelezen blog is ‘schrijven op een iPad’. Als je dat zinnetje googelt, kom je eerst op mijn site uit, en pas daarna op die van Apple.
Overigens, ik zou natuurlijk ook alles door AI kunnen laten schrijven. Maar goed, dat is niet leuk. Dus hier, neem al m’n spelfouten voor lief — dit wordt gewoon ruwe content.
De ontdekking van de Fujifilm X100VI, of niet...
Enfin. De Fujifilm X100VI. Een camera waar ik lange tijd niets van wist — tot iemand op een bruiloft ermee rondliep als accessoire. We raakten aan de praat en ze vertelde dat die camera haar alles was. Ze nam ‘m overal mee naartoe. Ik was meteen getriggerd. Mijn privéfotografie lag al een tijdje stil; zelfs op verjaardagen maakte ik amper nog foto’s. Zou deze camera het verschil kunnen maken?
En daar ging ik al de fout in: ik typte “Fujifilm X100VI” in op YouTube. Vanaf dat moment nam het algoritme het over. Ik werd overspoeld met verhalen van mensen die hun liefde voor fotografie opnieuw ontdekten dankzij die camera. De hype was echt.
Toch besloot ik iets anders: ik kocht bij Colorwood de nieuwe Fujifilm XT50. Verwisselbare lenzen, zoomlens erbij — kortom: pure GAS. Maar eerlijk? De beelden waren vreemd, te scherp, te anders. Dus ja… retour. Dank je wel, YouTube-algoritme.
De ontdekking van de Fujifilm X100VI, of niet...
Toch, na een half jaar, rond december, klikte ik af en toe weer op filmpjes van enthousiaste Fujifilm X100VI-eigenaren. Bovendien checkte ik of er misschien een camera op voorraad was. En ja, bij Coolblue stond er één zwart exemplaar! Even twijfelen… een uur later was hij alweer weg. Ondertussen stegen de prijzen op Marktplaats en mijn FOMO was volledig geactiveerd.
De week erop stond er weer eentje op Coolblue, en dit keer hapte ik direct toe. Duidelijk een impulsaankoop! Daar komt bij dat ik ondertussen ook een kleine Canon RF28 2.8 pancake-lens had gekocht voor mijn Canon R8. Daarmee kon ik handzaam foto’s maken, maar toch voelde het niet hetzelfde.
Kortom, dit is mijn verhaal: wat werkte fijn, wat viel tegen, en waarom zou ik deze camera nooit voor mijn werk gebruiken? Stay tuned voor mijn ervaringen, tips en tricks.
Fujifilm recipes
Het leuke van de Fujifilm X100VI is dat je recepten in kan stellen. Dit zijn kant en klare nabewerkingen met een bepaalde gestileerde fotografische kwaliteit waar je blij van word. Alhoewel de kleuren niet perse mijn eigen Siemworks fotografie vertegenwoordigen, word ik er wel heel blij van. Het idee dat je foto’s maakt in de jaren 90. Zo kan je in de instellingen helemaal los gaan, hoeveel ruis je foto’s mag hebben, wat de kleuren blauw doen, je merkt echt dat Fujifilm iets unieks doet met kleuren. Ik schiet de foto’s dan ook niet meer in RAW, maar in JPEG. Wat een verademing is. Als ik voor vrienden foto’s heb gemaakt zet ik ze gelijk over in een googlephotos map en dan deel ik deze met ze. Het is wat het is, en dat is na jaren foto’s bewerken echt een verademing. Ik moet hier wel bij toegeven, het is een beetje haat liefde. Soms vind ik het fantastisch, soms denk ik, oef nu is dit sfeertje wel heel erg aanwezig, kan ik het nog aanpassen?
Instellingen
Verder heb ik de camera zo ingesteld dat ik met de draairing aan de achterkant op de camera, deze kan indrukken, en vervolgens makkelijk naar een ander recept toe kan switchen. Op Fuji X weekly worden regelmatig nieuwe recepten geüpload waardoor je blijft experimenteren met de camera.
Doordat er met de recepten zo’n mooi contrast en fotografische vibe direct is ingebakken, is een mooie foto zo gemaakt, juist daarom zal je onbenullige hoekjes, mooi vallend licht, bijzondere composities, eerder opvallen. Het is oprecht leuk.
Nadelen? Sommige recepten werken niet voor alles. Huidstinten worden soms al gauw oranje (bij verkeerde recepten), en in het donker gaat het dan nog vaker mis. Soms een kwestie van even snel switchen. Of naar een mooi zwart-wit recept.
Handzaam en stijlvol
De Fujifilm x100vi is klein genoeg om in een jaszak of binnenzak te steken. Met z’n 521 gram gewicht is hij ook niet perse licht, maar licht genoeg om aan je pols te hangen. Ik gebruik hiervoor de Peak design Cuff. Deze camera moet je vooral lekker in je handen houden, en eigenlijk niet om je nek. Camera’s horen niet om je nek, voor een toffe foto moet de camera juist soms even laag bij de grond, of hoog boven je hoofd, en dan is een camera aan je hand vast de ultieme vrijheid. En dan ziet de Fujifilm er ook nog eens fancy uit, eventjes op je tafel naast je bord eten, of in je kamer op de salontafel: het is een eyecatcher. Eén van de redenen waarom juist alle influencers deze camera willen.
De lens: 35 mm 2.0
De lens van de Fujifilm X100VI kan je niet verwisselen en dat is precies de charme. Als deze verwisselbaar was geweest had ik waarschijnlijk al 4 lenzen gekocht. Deze camera is ook al duur zat, dus het is fijn dat je dwingt te schieten met precies de 35mm. Dit is een populaire ‘focal length’ onder de straatfotografie. Ik vind het soms net wat te ingezoomd, maar dat dwingt mij om een stap achteruit te doen. Deze lens leert je echt verhalen te vertellen. Ondanks dat de lens f2.0 is, is door de aps-c sensor toch een groot deel in focus, waardoor je composities voor beter tot hun recht komen.
Aanrader?
Terwijl ik dit schrijf denk ik, hier ben ik helemaal niet goed in, zoiets schrijven. Maar deze camera is speciaal. Want ik heb er 1800 euro aan uitgegeven en dan wil ik het van mijzelf een gerechtvaardigde aankoop vinden. Soms denk ik, had niet gehoeven, maar als ik dan weer thuis kom met fantastische beelden, die ik normaal niet zou hebben gemaakt, omdat ik geen zin heb om met m’n telefoon te schieten, en al helemaal niet met m’n grote Canon camera, dan is deze aankoop gewoon gerechtvaardigd. Er valt nog zoveel meer te vertellen, over de flitser, of de nd filter, over alle trucjes die je kan doen, over de ook wel irritante menu structuur, de ruimte om knoppen aan te passen. Ik laat het hierbij. Bekijk de foto’s in de gallerijen lekker, deze foto’s zijn allemaal out of camera, met verschillende recepten. De meeste met Kodak summer 200, Cuban, Reggies Portra, en Zwart wit. Have fun!
